Σάββατο 9 Απριλίου 2016

O καταλληλότερος

Βαγγέλης Καποδίστριας
Πριν από δύο χρόνια περίπου με είχαν πάρει τηλέφωνο για μια δημοσκόπηση. Αφού κλήθηκα να απαντήσω στο ερώτημα της πρόθεσης ψήφου, ρωτήθηκα και ποιον θεωρώ καταλληλότερο για πρωθυπουργό της χώρας. Στην πρόθεση ψήφου απάντησα με τεράστια ευκολία και χαλαρότητα ΣΥΡΙΖΑ και στην καταλληλόλητα για πρωθυπουργία απάντησα Τσίπρα τελείως αδιάφορα, καθώς δε με ενδιαφέρουν τα πρόσωπα, αλλα οι πολιτικές.Σε ένα χρόνο πρωθυπουργίας του ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε να σημαδέψει την ελληνική ιστορία. Αδιαμφισβήτητα, κάθε πολιτικός που στοχεύει να γίνει Ηγέτης επιχειρεί να αφήσει το στίγμα του στην Ιστορία, πολλές φορές και ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα. Ο νέος αυτός πολιτικός είχε πολλά πλεονεκτήματα για να γίνει ο καταλληλότερος....
Τη νεαρή του ηλικία, την ανεξαρτησία του από το σύστημα της διαπλοκής και την αμφισβήτηση της λιτότητας. Παράλληλα αποτελούσε το αντίπαλο δέος στην Ευρώπη του κέρδους και της απανθρωπιάς και εκπροσωπούσε ένα κόμμα της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, το οποίο διεκδικούσε τη κυβερνητική εξουσία για πρώτη φορά στην Ευρώπη μετα το Β' Παγκόσμιο πόλεμο.
Δεν περίμενα ποτέ ότι θα δικαιωνόμουν τόσο πολύ για την επιλογή ενός προσώπου, δεδομένου ότι ο Τσίπρας κυβερνάει και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υφίσταται. Ο Τσίπρας είναι ο κατάλληλος πρωθυπουργός, αλλά για κανένα από τα παραπάνω πλεονεκτήματα που αναφέρω.
Η πολιτική πραγματικότητα λοιπόν κρίνεται όχι τόσο από τον συναισθηματισμό και από το ιστορικό φορτίο, όσο από το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα λοιπόν έγραψε 222 ψήφοι υπέρ του Μνημονίου, αριθμός μεγαλύτερος από κάθε άλλη φορά. Το αποτέλεσμα γράφει ότι ο πρωθυπουργός εντέχνως σε συνέντευξή του παραδέχθηκε πως αυτή η γενιά είναι ''χαμένη''. Η εργασιακή ανασφάλεια που γνώρισε η χώρα μας τα τελευταία 6 χρόνια, όχι απλά δεν εξομαλύνεται από τη κυβέρνηση, αλλά διευρύνεται μέσω της πρότασης Κατρούγκαλου για Ασφαλιστική Μεταρρύθμιση. Οι δε εκχωρήσεις της δημόσιας περιουσίας έδειξαν απλά πως αυτή η κυβέρνηση δε μπορεί να κρατήσει ούτε τα προσχήματα.
Το πραγματικά μεγαλειώδες στοιχείο του Αλέξη Τσίπρα είναι ότι κατάφερε από εκφραστής του αντιμνημονιακού σχεδίου και αντίπαλος της διαπλοκής να γίνει ο βασικός πυλώνας σταθερότητας. Κατάφερε μετατοπίζοντας το πολιτικό του σχέδιο μετά το δημοψήφισμα να μετατοπίσει ολόκληρη τη κοινωνία με τη γνωστή ρητορεία ότι δε μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά. Είναι απίθανο ο επικεφαλής του συνδυασμού ''το Λιμάνι της Αγωνίας'' Θοδωρης Δρίτσας να ξεπουλάει τον ΟΛΠ ως υπουργός Ναυτιλίας και είναι σίγουρα διαφορετικό για τους πολίτες του Πειραιά να το έκανε ο Βαρβιτσίωτης. Είναι διαφορετικό ο ΣΥΡΙΖΑ και άνθρωποι που τον απαρτίζουν με μάχες για τα δικαιώματα να κάνουν απελάσεις προσφύγων και να τις χαρακτηρίζουν ως επιστροφές. Ο δε πάγος μεταξύ Κυβέρνησης-Αντιπολίτευσης φαίνεται να έσπασε περισσότερο από ποτέ.
Τελικά ο Τσίπρας είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει. Γιατί στη δύσκολη στιγμή χρειάζεται να έχεις εφεδρείες και όχι απλά τις σταθερές. Ήταν ο άσος στο μανίκι του συστήματος, ήταν το καλύτερο φύλλο. Αυτό το φύλλο όμως έχει ένα βασικό μειονέκτημα. Δεν έχει πια αυτό που τον στήριξε σε σε μια σειρά από κρίσιμες μάχες. Δεν έχει πια το δίκιο με το μέρος του.. Ο ''καταλληλότερος'' λοιπόν δεν έχει αντίπαλο και το επιδίωξε και το κατάφερε ο ίδιος αυτό. Αυτό το οποίο είναι πράγματι τρομακτικό είναι ότι πλέον αποτελεί και αυτός απειλή για τη δημοκρατία.
ΠΗΓΗ: yabasta.gr