Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

Ας τους χαλάσουμε.

Ζούμε την εποχή που για πρώτη φορά η ελπίδα δεν γεννιέται μέσα από μια πραγματικότητα αλλά προσδιορίζεται και αυτοτροφοδοτείται από την ουτοπία ότι αυτή θα τη δημιουργήσει.
Ζούμε την εποχή που ονειρευόμαστε και εναποθέτουμε την ενέργειά και τις δυνάμεις μας στο μεταφυσικό που ως «μάνα εξ ουρανού» θα έρθει να καλύψει την δική μας αδράνεια και παθητικότητα.
Μοιραίοι και άβουλοι παρακολουθούμε σαν απλοί θεατές όσα διαδραματίζονται χωρίς εμάς για εμάς.
Είναι το αποτέλεσμα του απόλυτου τρόμου που σου κόβει τα ήπατα και μένεις ακίνητος.
Όμως αν μέχρι χθές ο τρόμος κτύπαγε με όπλο τις εικόνες που ερέθιζαν το αισθητήριο της όρασης, σήμερα ο τρόμος χτυπάει κατ ευθείαν στη σκέψη.

Το σύστημα δεν σου δίνει πια εικόνα έτοιμη που μπορεί ο εγκέφαλος να τη δεχτεί ή να την απορρίψει.
Το σύστημα απλά σου διεγείρει τη σκέψη και σε βάζει να δημιουργείς εσύ χιλιάδες εικόνες επιλέγοντας από μόνο σου ποιες είναι αυτές που σε τρομοκρατούν για να κρατήσεις.
Το σύστημα ξέρει και παίζει τώρα με τις μύχιες σκέψεις και φοβίες σου. 

Εκεί σημαδεύει, στις αναστολές σου. 
Σημαδεύει σε όσα εκείνο τόσα χρόνια σου καλλιεργούσε και σου φώλιαζε στην ψυχή και το υποσυνείδητο, σημαδεύει στα ανακλαστικά σου που ενεργοποιούνται για να προστατέψουν το «εγώ» σου.
Ρομπότ επαναφορτιζόμενα ήμασταν και δεν το γνωρίζαμε. 

Όμως επειδή κάποτε και οι επαναφορτιζόμενες μπαταρίες έχουν ένα τέλος, μέχρι να μας βάλουν τις καινούριες ας χαλάσουμε τους πόλους!.