Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2016

Εγώ, προδότης δεν είμαι..!!



Σαν τον όφι σέρνομαι πέντε χρόνια τώρα.
Με την κοιλιά.
Και δίπλα μου, δέκα εκατομμύρια άλλοι όφιδες.
Κάθε φορά που αποτολμούσα να σηκωθώ, με ξαναξάπλωναν καταγής, οι κουμανταδόροι.
Με τη μπότα στον σβέρκο μου.
Ακριβώς εκεί που ένοιωθα την ανάσα τους.
Παραδόθηκα, σαν άρχισα να συνηθίζω στο σύρσιμο και στη μπόχα των χνώτων τους.
Είπα, ως εδώ ήτανε.
Τελείωσε.
Τελείωσα.

Μέχρι που είδα τους άλλους, να πορπατούν ολόρθοι!
Να πορπατούν με το κούτελο να σημαδεύει τον ήλιο!
Στη θωριά τους, αναντράνισα.
Με μιας βρέθηκα όρθιος.
Αφού μπορούν αυτοί, μπορώ κι εγώ, φώναξα δυνατά, για να με ακούσω.
Δεν σηκώθηκα μόνος μου.
Αυτοί με σήκωσαν.
Τώρα, χρέος έχω να πορπατήσω μαζί τους.
Με το κούτελο να σημαδεύει τον ήλιο.
Αλλιώς, θα είναι σαν να προδίδω την παλικαριά τους.
Σαν να προδίδω την Κρήτη και τη σπορά της.
Κι εγώ, προδότης δεν είμαι.