Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2016

ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ!!

Το κεντρικό άρθρο της Εργατικής Αριστεράς.
Η αντιμεταρρύθμιση στο Ασφαλιστικό έχει ιστορικό χαρακτήρα.Ο νόμος Κατρούγκαλου επιβάλλει τις διατάξεις του αντιδραστικού μνημονιακού νόμου Λοβέρδου-Κουτρουμάνη, αφαιρώντας απλώς όποιες «μεταβατικότητες» προβλέπονταν για να χρυσώνεται το πικρό χάπι προς τους ασφαλισμένους.
Όμως σή­με­ρα, η ακραία υπο­τα­γή της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ στο μνη­μό­νιο 3, δεν έχει χώρο για τέ­τοιες «ευ­ε­λι­ξί­ες»: το μα­χαί­ρι των πε­ρι­κο­πών πε­ρι­λαμ­βά­νει τους πά­ντες, όλες τις κα­τη­γο­ρί­ες ασφα­λι­σμέ­νων, χωρίς εξαι­ρέ­σεις.
Οι τάχα «κόκ­κι­νες γραμ­μές» της κυ­βέρ­νη­σης είναι σκέτη δη­μα­γω­γία. Οι επι­κου­ρι­κές συ­ντά­ξεις έχουν ήδη μειω­θεί μέσα στο 2015 και θα μειω­θούν ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο. Οι κύ­ριες συ­ντά­ξεις θα μειω­θούν δρα­στι­κά με το νέο τρόπο υπο­λο­γι­σμού προς τους νέους συ­ντα­ξιού­χους, ενώ η μεί­ω­ση θα επε­κτα­θεί στα­δια­κά και στις κα­τα­βαλ­λό­με­νες κύ­ριες συ­ντά­ξεις στους πα­λιούς συ­ντα­ξιού­χους (όπως ομο­λο­γεί το τέ­χνα­σμα της κα­τα­βο­λής τμή­μα­τος της σύ­ντα­ξης, ως «προ­σω­πι­κή δια­φο­ρά», αλλά μόνο μέχρι το… 2018!). Στην Πε­ρί­θαλ­ψη θε­σμο­θε­τεί­ται η ισο­πέ­δω­ση των δι­καιω­μά­των όλων προς το κα­τώ­τα­το όριο που εμπε­ριεί­χε το σύ­στη­μα.

Με αυτά και άλλα επι­διώ­κε­ται η με­τα­φο­ρά κο­λοσ­σιαί­ων πόρων από το ασφα­λι­στι­κό προς το τρύ­πιο βα­ρέ­λι του χρέ­ους: 1,8 δισ. ευρώ φέτος και 1 δισ. ευρώ ετη­σί­ως (!) στη συ­νέ­χεια. Πρό­κει­ται για θα­να­τη­φό­ρα αφαί­μα­ξη ενός συ­στή­μα­τος που χρεια­ζό­ταν επει­γό­ντως ενί­σχυ­ση, καθώς είχε υπο­στεί δια­δο­χι­κές λη­στεί­ες κα­θο­δη­γού­με­νες από το κρά­τος και τους ερ­γο­δό­τες.
Με αυτόν τον τρόπο μπο­ρεί να επι­τευ­χθεί το πιο έξαλ­λο όνει­ρο των νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων «τε­χνο­κρα­τών» της ασφά­λι­σης, από την εποχή του Σπρά­ου, του Γιαν­νί­τση, του Νε­κτά­ριου, του Αλο­γο­σκού­φη κ.ο.κ. Ο υπο­βι­βα­σμός του δη­μό­σιου συ­στή­μα­τος κοι­νω­νι­κής ασφά­λι­σης σε δεύ­τε­ρο ρόλο (ου­σια­στι­κά εξα­σφά­λι­σης μιας σύ­ντα­ξης-φι­λο­δω­ρή­μα­τος και της απο­λύ­τως στοι­χειώ­δους πε­ρί­θαλ­ψης) ώστε να ανοί­ξει ο δρό­μος για μια αλ­μα­τώ­δη ανά­πτυ­ξη των ιδιω­τι­κών ασφα­λί­σε­ων. Και αυτή η ακραία νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη αντι­με­ταρ­ρύθ­μι­ση -που δεν έχει γίνει εφι­κτή σε καμιά ευ­ρω­παϊ­κή χώρα πλην, ίσως, της Βρε­τα­νί­ας της Μ. Θά­τσερ- επι­χει­ρεί­ται από μια κυ­βέρ­νη­ση που μιλά στο όνομα της… Αρι­στε­ράς!
Αν ο νόμος Κα­τρού­γκα­λου επι­βλη­θεί, οι συ­νέ­πειες θα είναι τρα­γι­κές για όλους ζουν από τη δου­λειά τους. Γιατί μια τόσο ρι­ζι­κή απορ­ρύθ­μι­ση του Ασφα­λι­στι­κού κα­θο­ρί­ζει πολλά άλλα ζη­τή­μα­τα: ποιοι και πόσοι θα απο­μεί­νουν στη δου­λειά, πού και τι συν­δι­κά­τα θα επι­βιώ­σουν, πότε και πώς θα επα­να­στα­θε­ρο­ποι­η­θεί ο συ­σχε­τι­σμός δύ­να­μης με­τα­ξύ κε­φα­λαί­ου και ερ­γα­σί­ας…
Ο νόμος αυτός δεν πρέ­πει να πε­ρά­σει. Οι αγώ­νες και η πο­λι­τι­κή πίεση πάνω στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (και τους βου­λευ­τές του!) πρέ­πει να κλι­μα­κω­θούν κα­τα­κό­ρυ­φα με στόχο την από­συρ­ση του νο­μο­σχε­δί­ου.
Είναι απο­λύ­τως εφι­κτό. Ένα μέ­τω­πο με­τα­ξύ των μι­σθω­τών, των αγρο­τών, των επι­στη­μό­νων και των αυ­τα­πα­σχο­λού­με­νων με «μπλο­κά­κι», είναι μια πλα­τιά και ισχυ­ρή κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία.
Το χέρι βο­ή­θειας προς την κυ­βέρ­νη­ση που έτει­νε ο Ροβ. Σπυ­ρό­που­λος (του ΠΑΣΟΚ και του μνη­μο­νια­κού ΙΚΑ επί Σα­μα­ρά…) απο­δει­κνύ­ει ότι οι «από πάνω» κα­τα­νο­ούν τις δυ­σκο­λί­ες και είναι έτοι­μοι να συ­γκρο­τή­σουν «μέ­τω­πο» ώστε να επι­βά­λουν την αντι­με­ταρ­ρύθ­μι­ση. Το ίδιο πρέ­πει να κά­νου­με και εμείς: αγώ­νες, κλι­μά­κω­ση, συ­ντο­νι­σμός, ενό­τη­τα στη δράση, με έναν απο­φα­σι­στι­κό στόχο: Να μην πε­ρά­σει το Ασφα­λι­στι­κό της κυ­βέρ­νη­σης και των δα­νει­στών!
Στό­χος που είναι ταυ­τό­χρο­να και ένα πρώτο, αλλά με­γά­λο βήμα, για την ακύ­ρω­ση του μνη­μο­νί­ου 3.